مرجع یا مرجع نما؟

باسمه تعالی

در روزهای گذشته و به خصوص روزهای اغتشاشات، حوادث متنوعی رخ داد که همه هرچند کوچک درباره آنها اظهار نظر کردند. در این میان گاهی نظراتی از مراجع تقلید عظام و گاهی نیز از مرجع نماها دیدیم. یعنی از آنها که همسو با ولی فقیه نظر دادند، شنیدیم تا آنها که مقابل ولی فقیه نظر دادند.

غرض از ذکر این مقدمه این بود که می توان از مقاصد و نوع جریان فکری افراد در مواقع حساس اطلاع یافت. یعنی می توان فرق آن کسی که به قول امام احکام حیض و نفاس می گوید، کسانی که بعضا یا دارای بینش سیاسی نیستند و یا اغراض شوم خود را در نظراتشان وارد می کنند با کسی که صالح است و حق را دوست دارد، هرچند که کاندیدای انتخاباتی اش رای نیاورده باشد را تشخیص داد. زیرا هر انسان حق جویی تجمع در خیابان و ستیز با نظام بدین شکل را محکوم می کند. به قول مقام معظم رهبری آبرویی که در میان از نظام رفت، بیش از خسارات و حتی تلفاتی است که ایجاد شد.

عده ای از همین به اصطلاح مرجع ها همسو با آمریکا و انگلیس، از اغتشاشگران حمایت کردند. در این میان عده ای علناً دست به این عمل زدند، مانند آقای صانعی (نه آیت الله)، و عده ای با نظرات دو پهلو و محافظه کارانه خود. این اعمال یعنی تضاد فکری با نظام و مقابله فکری با امام. این حرفها را کسانی می زدند که دادستان کشور بودند و تا چند روز پیش ادعا داشتند، اما امروز چون منافع خود را در خطر می بینند، نقاب از چهره برکشیده اند. این مراجع همانهایی هستند که گاه به مقابله با مقلدان و بعضاً با شاگردانشان پرداختند.

من نمی گویم چون این ها با رهبری تفوت نظری دارند، محکومند، سوال من این است که اگر عدالت شرط مرجعیت است، چرا بعضی در صور واضحات عدالتشان زیر سوال می رود؟ مثلا آقای صانعی احمدی نژاد را حرام زاده می خواند، این حرف به شیعه واقعی هم نمی خورد چه برسد به یک مرجع تقلید. ولی اگر حالا کسی احمدی نژاد دا حرام زاده خواند، مطابق شرع و قانون باید مجازات شود. مگر ایشان کیست که نباید حکم خدا را بر او جاری کرد؟. بعضی در اصل مشکل دارند، این ها عدالتشان زیر سوال می رود اول، تهمت می زنند بعد که دیدند جور در نمی آید، دروغ هم می گویند و این یعنی اصرار بر گناه کبیره.

البته در مقابل این ها دیدیم مراجعی هم بودند که مواضع آنها، مواضع رهبری و طبعاً حق بود و دست کم عدالتشان زیر سوال نرفت، این ها همان هایی بودند که از اول صلاحیتشان تایید شد. این ها یا جز آن 6 نفر بودند یا بعدا اضافه شدند. عده ای می گویند آیت الله بهجت و آیت الله وحید با نظام همسو نیستند. اول، برای حرفتان سند بیاورید. دوم، اگر این مراجع عظام با یک سیاست اعمال شده مشکل دارند، معنای آن عناد با نظام نیست. مثلا آیت الله بهجت ^{قدس سره} با کنفرانس برلین شدیدا مخالفت کردند که آن هم در دولت اصلاحات بود. (+)

اکنون که عده ای دیگر دستشان به جایی بند نیست، می گویند ما ولایت فقیه را قبول داریم اما مصداقش را نمی پذیریم. ایشان مرجع سیاسی هستند. شما غلط می کنید قانون شما را قبول ندارد (امام خمینی^{قدس سره}). مقبولیت ایشان به مردم است که خبرگان مردم ایشان را برگزیدند و مشرعیت ایشان هم که به شما ربطی ندارد. بعضی می بینند معیار های مورد نظر رهبری در کاندیدای مورد نظرشان نیست، می گویند ما او قبول نداریم. عده ای تا همین دیروز مقام معظم رهبری مرجعشان بود، امروز می گویند ما قبولش نداریم. چطور است که کاندیدای شما مقبول است و مرجعتان قبول نیست. این ادعا به این دلیل است که ما روی خودمان کار نکرده ایم. ما اگر خودمان نخواهیم خودسازی کنیم، با هر بادی این سو و آن سو می رویم.

به هر حال عدالت بعضی را باید مورد تفحص قرار داد، زیرا در این مواقع است که آزمایش می شوند.

أَوَلاَ یَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فِی کُلِّ عَامٍ مَّرَّةً أَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لاَ یَتُوبُونَ وَلاَ هُمْ یَذَّکَّرُونَ

سوره مبارکه توبه- آیه

لطفا نظر بدهید.

یا علی

+ نوشته شـــده در چهارشنبه 88/6/11ساعــت 1:58 صبح تــوسط رَبِّ:اِنّی لِمآ اَنزَلتَ اِلَیَّ مِن خَیرٍفَقیر | نظر